Witamy na szkolnej stronie edukacyjnej Suplement Kultury.

W ostatnim 637 numerze paryskiej „Kultury” z października 2000 roku, Zofia Hertz i Henryk Giedroyć napisali: „Kultura była pismem wyjątkowym ze względu na to, że była prowadzona przez jednego człowieka z pomocą garstki ludzi, która z Nim zaczynała. Wielu czytelników i przyjaciół mówi, że Kulturę należałoby zachować, ale czy jest gdzieś ktoś, kto mógłby ją prowadzić w tym duchu, co Jerzy Giedroyć? To jest naprawdę niemożliwe”.

Można tylko powiedzieć święte słowa, można dodać fragment z homilii wygłoszonej na pogrzebie Jerzego Giedroycia przez, wówczas ks. Henryka Hosera SAC: „Śp. Jerzy Giedroyć był człowiekiem skromnym; nie przeceniał swej roli, a była ona wielka, nie stawiał się na piedestale, unikał jak ognia pochlebców, odsuwał turyferarzy.  Jego zachowanie cechowała głęboko zakorzeniona wstydliwość, odpowiadająca francuskiemu słowu pudeur. Mówił z dużą autoironią: „Jak dotąd z mojego miotania nic nie wychodzi. Poza Kulturą zabieram głos, gdzie tylko mogę. Do Maisons-Laffitte ciągną jak do cadyka z Góry Kalwarii różni dygnitarze, ale to jałowa gadanina, z której nic nie wynika”.  Można dodać za Krzysztofem Pomianem: „Działa zatem na rzecz zbliżenia Polski z Ukrainą, Litwą i Białorusią, które – jego zdaniem – nie tylko nie koliduje z jej członkostwem w Unii Europejskiej ale jest jego naturalnym dopełnieniem. Zwalcza antysemityzm, wszelkie przejawy ksenofobii i – ogólnie – ideę narodu o przynależności do którego decydować by miały kryteria wyznaniowe, oraz ideę państwa, które by nie było całkowicie od Kościoła”.

Kiedy raczkował pomysł Szkoły z Charakterem w realizacji projektu Klasy Autorskiej udało nam się spotkać w Maisons-Laffitte z Redaktorem. Została mu wówczas przekazana pamiątkowa fotografia z wizyty uczniów w domu Kultury podpisana: „Wzrastanie z Kulturą”. Dziś uczniami Szkoły są dzieci tych młodych ludzi, którzy wówczas w zimowym ogrodzie mogli rozmawiać z Zofią Hertz i Jerzym Giedroyciem.

Przez wszystkie lata istnienia Szkoły z Charakterem, jednym z istotnych  elementów planu roku szkolnego był wyjazd naukowy do Paryża i związana z nim wizyta w Maisons-Laffitte. Początek pandemii Covid-19 przekreślił plany wiosennego wyjazdu do Paryża w roku 2020 i wówczas pojawił się pomysł edukacyjnej strony internetowej, nawiązującej do przesłania „wzrastania z Kulturą” , czyli szkolny współczesny ”Suplement Kultury”. Redaktor zwykł mawiać – ma się rozumieć. Zatem ma się rozumieć, to nie jest próba naśladowania czegoś, czego nie sposób naśladować czy uzupełniać. Jest to próba czerpania z bogactwa pomysłów zawartych w Rzeczypospolitej Epistolarnej tworzonej przez Redaktora. To próba realizowania pomysłu edukacyjnego, dla którego dorobek Kultury jest kompasem.

Powracając do słów ks. Henryka Hosera: „Dojrzałym owocem tego długiego, pracowitego i urodzajnego życia było słowo: słowo wypowiedziane, słowo zapisane i słowo skierowane do tych, którzy szukali orientacji, światła, kierunku, a zwłaszcza uzasadnienia nadziei, nadziei na życie pełne, życie sprawiedliwe i piękne życie”.