Publicysta, dziennikarz, wykładowca akademicki, pisarz, dyplomata, działacz opozycji demokratycznej w okresie PRL, współpracował z czasopismami drugiego obiegu. Były konsul generalny Rzeczpospolitej w Nowym Jorku i ambasador w Tajlandii, Birmie, na Filipinach. Twórca sztuk teatralnych, scenariusza filmowego, eseista i felietonista, autor licznych publikacji książkowych, w tym powieści. Uhonorowany wieloma odznaczeniami, w tym Krzyżem Kawalerskim Odrodzenia Polski.

Doktor nauk humanistycznych, pracownik naukowy Wyższej Szkoły Zarządzania „Edukacja” i Dolnośląskiej Szkoły Wyższej we Wrocławiu. Laureat wielu prestiżowych nagród, w tym nagrody dla najlepszych absolwentów uczelni wyższych w VI konkursie pod patronatem Procter&Gamble Polska. Autor artykułów i tekstów filozoficznych, poświęconych problematyce słowiańskiej myśli społeczno-politycznej, sztuce ikony, etyce. Wielki miłośnik słowiańskiego wschodu.

Aktor, satyryk. Absolwent Wydziału Malarstwa w Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Gdańsku. W latach 1963-71 był współtwórcą cyklicznych programów rozrywkowych w Telewizji Polskiej, m. in. „Poznajmy się”, „Małżeństwo doskonałe”, „Kariera” i „Runda”. Współautor audycji satyrycznej w Programie III Polskiego Radia –  „60 minut na godzinę”. Po ogłoszeniu stanu wojennego zerwał kontakty z państwowymi środkami przekazu; publikował utwory w wydawnictwach i prasie „II obiegu”. Autor programów satyryczno-politycznych rozpowszechnianych w latach 80-tych poza cenzurą. Od 1989 ponownie występuje w telewizji i publikuje w prasie, jest m. in. autorem i głównym wykonawcą popularnego programu „Dziennik telewizyjny”. W 1995 r. prowadził w TVP program rozrywkowy Dziennik Telewizyjny. W roku 2005 program ten na kilka miesięcy zmienił nazwę na „SEJF” (Subiektywny Ekspres Jacka Fedorowicza). W styczniu 2006 satyryk odszedł z TVP. Od roku 1989 Jacek Fedorowicz przez kilka lat kontynuował występy na wieczorach autorskich w całej Polsce. Od kwietnia 2006 r. jest gospodarzem seansów „Z przymrużeniem kamery” pokazywanych w telewizji Kino Polska TV, którym prezentowane są klasyczne polskie komedie.

Profesor. Historyk literatury romantycznej, dziennikarz, eseista oraz tłumacz z języka francuskiego. Od 1984 roku mieszka w Paryżu, gdzie pracował m.in. w Radio France International. Wcześniej pracował w Radio Wolna Europa. Publikował eseje w „Rzeczpospolitej” i „Gazecie Wyborczej”. W cyklu „Paryskie pasaże” profesor Rutkowski oprowadza nas po stolicy Francji, widzianej okiem historyka literatury.

Profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego, kierownik Katedry Krytyki Współczesnej Instytutu Polonistyki UJ. Historyk literatury i krytyk literacki, zajmuje się przede wszystkim literaturą przełomu modernistycznego, Młodej Polski, dwudziestolecia międzywojennego oraz współczesnością. Jest autorką opracowania krytycznego Bohater w powieściach Brzozowskiego i esejów Krakowskie dziecko, redaktorką tomu Polski esej. Studia. Redaktor naczelna dwumiesięcznika „Dekada Literacka”. Należała do Związku Literatów Polskich, jest członkiem Polskiego PEN Clubu, Stowarzyszenia Pisarzy Polskich, Międzynarodowego Stowarzyszenia Krytyków. Była członkiem jury Nagrody Literackiej „Nike”. Została odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Eseista, autor biografii Ota Pavel. Pod powierzchnią, Hrabal. Słodka apokalipsa oraz Havel. Zemsta bezsilnych, tomu rozmów Europa z płaskostopiem, powieści Praskie łowy, opowieści biograficznej o Bohumilu Hrabalu Gra w życie oraz esejów Praski elementarz i Ballada o kapciach. Znawca i tłumacz literatury czeskiej, m.in. prozy Bohumila Hrabala, Egona Bondy’ego i Josefa Škvoreckiego. Współzałożyciel jednego z czołowych artzinów okresu schyłkowego PRL-u („Czyżby Agonia Uczuć?”), szef działu publicystyki „Gazety Wyborczej”, zastępca redaktora naczelnego tygodników „Newsweek Polska” i „Forum”, redaktor naczelny wydawanego w Pradze kwartalnika „Aspen Review Central Europe”. W 2015 roku za książkę Havel. Zemsta bezsilnych otrzymał tytuł Ambasadora Nowej Europy oraz był nominowany do Nagrody „Newsweeka” im. Teresy Torańskiej. W 2016 roku został laureatem Nagrody im. Václava Buriana przyznawanej za wkład w rozwój dialogu środkowoeuropejskiego. Jego ostatnia książka Ota Pavel. Pod powierzchnią zdobyła Górnośląską Nagrodę Literacką „Juliusz” dla najlepszej polskiej biografii 2018 roku i nagrodę Warszawskiej Premiery Literackiej za książkę roku 2018, a także znalazła się w finale Nagrody Literackiej Nike.

Scenarzysta, krytyk filmowy, pisarz, publicysta, wydawca. Absolwent Szkoły Głównej Planowania i Statystyki w Warszawie. Doktor nauk humanistycznych. Pracował w redakcjach „Szpilek”, „Miesięcznika Literackiego” oraz „Dialogu”. Kierownik literacki Zespołu Filmowego „Silesia”. Wiceprezes Spółdzielni Wydawniczej „Czytelnik”. Był ostatnim redaktorem naczelnym i likwidatorem  w „Sztandarze Młodych”, pracował w „Tygodniku Powszechnym”. Współpracował z Polskim Radiem i Teatrem Telewizji. Przeprowadził wywiady rzeki m.in. z Władysławem Bartoszewskim, Wojciechem Pszoniakiem, Krzysztofem Kozłowskim, Krzysztofem Piesiewiczem i Stefanem Mellerem. Współautor scenariuszy do filmów fabularnych m.in. dla Wojciecha Hasa czy Janusza Zaorskiego oraz serialu TV „Defekt”. Autor wielu książek, m.in.: „Czarownice i inni”, „O obrotach losów i ciał”, „Bestiariusz codzienny” , „Piekło Conrada”, „Zmęczenie”, „Prośba o dobrą śmierć”, „Wtajemniczenia”, „Trzy”. Odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Gdynianin. Aktor, satyryk. Absolwent Wydziału Malarstwa w Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Gdańsku. Ciągnęło go bardziej na scenę, niż do pędzla i sztalug Aktor studenckiego teatru Bim-Bom. W latach 1963-71 był współtwórcą cyklicznych programów rozrywkowych w Telewizji Polskiej, m. in. „Poznajmy się”, „Małżeństwo doskonałe”, „Kariera” i „Runda”. Współautor audycji satyrycznej w Programie III Polskiego Radia –  „60 minut na godzinę”, występował tam w kilkunastu rolach, tworząc m.in. słynne postacie Kolegi Kierownika i Kolegi Kuchmistrza. Po ogłoszeniu stanu wojennego zerwał kontakty z państwowymi środkami przekazu; publikował utwory w wydawnictwach i prasie „II obiegu”. Był też czynny w niezależnym życiu kulturalnym jako grafik (Komiks „Solidarność” – 500 pierwszych dni) i artysta estradowy. Autor programów satyryczno-politycznych rozpowszechnianych w latach 80-tych poza cenzurą. Jego ostre, krytyczne i niesłychanie dowcipne audycje rozprowadzane były na kasetach. Trafiały też do słuchaczy na falach Radia Wolna Europa. Jednym z pomysłów, które wyjątkowo drażniły ówczesne władze, była „redagowana” przez Fedorowicza satyryczna wersja dziennika telewizyjnego. Od 1989 ponownie występuje w telewizji i publikuje w prasie, jest m. in. autorem i głównym wykonawcą popularnego programu „Dziennik telewizyjny”. W 1995 r. prowadził w TVP program rozrywkowy Dziennik Telewizyjny. W roku 2005 program ten na kilka miesięcy zmienił nazwę na „SEJF” (Subiektywny Ekspres Jacka Fedorowicza). W styczniu 2006 satyryk odszedł z TVP. Od roku 1989 Jacek Fedorowicz przez kilka lat kontynuował występy na wieczorach autorskich w całej Polsce. Od kwietnia 2006 r. jest gospodarzem seansów „Z przymrużeniem kamery” pokazywanych w telewizji Kino Polska TV, którym prezentowane są klasyczne polskie komedie.

Publicysta, dziennikarz, wykładowca akademicki, pisarz, dyplomata, działacz opozycji demokratycznej w okresie PRL, współpracował z czasopismami drugiego obiegu. Były konsul generalny Rzeczpospolitej w Nowym Jorku i ambasador w Tajlandii, Birmie, na Filipinach. Twórca sztuk teatralnych, scenariusza filmowego, eseista i felietonista, autor licznych publikacji książkowych, w tym powieści. Uhonorowany wieloma odznaczeniami, w tym Krzyżem Kawalerskim Odrodzenia Polski.

Z wykształcenia kulturoznawczyni, z zawodu kwerendzistka i asystentka muzealna, z pasji pisarka i dziennikarka. Autorka książki reportażowej Aleja Włókniarek. Laureatka Nagrody Literackiej Złoty Exlibris i nagrody „Punkt dla Łodzi”, stypendystka programu Wyszehradzkich Rezydencji Literackich na rok 2020. Od wielu lat związana ze Stowarzyszeniem Topografie, w którym zajmuje się głównie projektami dotyczącymi historii mówionej. Była zastępczynią redaktorki naczelnej Łódzkiej Gazety Społecznej „Miasto Ł”. Współpracuje z Centrum Muzeologicznym Muzeum Sztuki w Łodzi.