Anna Smółka (ur. 1968) – absolwentka Wydziału Historii Uniwersytetu Warszawskiego, autorka książki Między wolnością a pokojem. Zarys historii Ruchu „Wolność i Pokój”. Pracowała dla wielu instytucji kultury, w latach 2012–2016 była również doradczynią prezesa Instytutu Pamięci Narodowej.

Z wykształcenia polonistka – absolwentka Uniwersytetu Warszawskiego. Uczyła języka polskiego w liceum, wybrała jednak dziennikarstwo. Pracowała m.in. w: „Tygodniku Solidarność”, „Życiu”, „Newsweek Polska”, „Polityce”, a obecnie w „Rzeczpospolitej”.

Marek Łuszczyna (ur. 1980 w Warsza) – polski dziennikarz, reporter, pisarz. Pracował, m.in. dla „Dużego Formatu”, radiowej Trójki, „Życia Warszawy”, magazynów Press, Bluszcz i „Chimera”. Jest absolwentem dziennikarstwa na Uniwersytecie Warszawskim.

W 2004 roku znalazł się wśród laureatów Ogólnonarodowego Konkursu na Opowiadanie zorganizowanego przez tygodnik Polityka. Zostało ono opublikowane w zbiorze „Pisz do Pilcha” (Świat Książki, 2005). Zwyciężył również w konkursie na reportera ogłoszonym przez „Duży Format” oraz zdobył wyróżnienie na 7. Międzynarodowym festiwalu Opowiadania.

W 2013 roku nakładem Wydawnictwa Naukowego PWN ukazała się jego książka „Igły. Polskie agentki, które zmieniły historię”, która zyskała status bestsellera. To opowieść o kobietach które pracowały dla polskiego, brytyjskiego i hitlerowskiego wywiadu. Autor przybliża sylwetki, m.in. Haliny Szymańskiej, Krystyny Skarbek i Władysławy Macieszyny.

Fascynującym, ale też nierzadko budzącym kontrowersje bohaterkom, Marek Łuszczyna poświęcił także kolejny tom reportaży, pt. „Zimne. Polki, które nazywano zbrodniarkami” (Wydawnictwo Naukowe PWN, 2014). Przypomina w nim, m.in. losy Julii Brystygier, współtwórczyni aparatu bezpieczeństwa PRL, siostry Zdzisława Marchwickiego – Wampira z Zagłębia, ale też młodej anonimowej dziewczyny, która targnęła się na życie swojej matki.

W 2017 roku ukazała się najgłośniejsza książka autora, pt. „Mała zbrodnia. Polskie obozy koncentracyjne” (Znak Horyzont). To przez lata przemilczana historia ludzi (Ślązaków, Żołnierzy Wyklętych, więźniów politycznych) przetrzymywanych i torturowanych w ośrodkach tworzonych na bazie nazistowskiej infrastruktury obozowej.

W 2017 roku autor za ten reportaż był nominowany do Nagrody Newsweeka im. Teresy Torańskiej. W 2018 Łuszczyna został jednym z pięciu finalistów Nagrody im. Ryszarda Kapuścińskiego za Reportaż Literacki.

“Pierwsze zwycięstwo to satysfakcja, wolność… prędkość” – kiwa z uśmiechem głową Maciej Jodko, wspominając swoje pierwsze w życiu Mistrzostwa Polski w downhillu, w 1999 roku. Które wygrał – ze znaczącą przewagą – w wieku piętnastu lat. To jednak nie koniec tej historii. Kilka sezonów później Maciej obrał sobie kolejny cel: snowboard. Przypiął “parapet” do nóg, rozpoczął treningi, a po trzech latach wystartował na… Igrzyskach Olimpijskich w Vancouver! Dzisiaj z dumą opowiada nam o swoim pierwszym kolarskim zwycięstwie, ściskając w ręku zdobyty wtedy medal. Medal niezapomniany, który utorował drogę kolejnym trofeom (również tym olimpijskim, snowboardowym), i który udowodnił, że ciężką pracą można spełniać swoje sportowe marzenia. I to w więcej niż jednej kategorii. Marka Tryumf w ramach kampanii “Pierwsze zwycięstwo” przygotowała serię wywiadów, w których znani sportowcy opowiadają o swoich pierwszych zwycięskich zawodach i zdobytych trofeach. Mają one inspirować młode pokolenie do osiągania szczytów, ale też uświadamiać, że pierwszy medal to dopiero początek mozolnej wędrówki przez kolejne treningi, zawody, wzloty i upadki. Obejrzyj wywiad z Maciejem Jodko, z którego dowiesz się, jak rozwinął w sobie jednocześnie pasję do roweru i deski snowboardowej.

Sponsorzy:
Specialized MTB Acedemy
FOX Racing
Kamuflage

Adam Zagajewski (ur. 21 czerwca 1945 we Lwowie) – polski poeta, eseista, prozaik, przedstawiciel pokolenia Nowej Fali, sygnatariusz Listu 59 (1975), od 1976 objęty cenzurą, w latach 1982–2002 na emigracji we Francji, od 1983 redaktor „Zeszytów Literackich”; laureat Nagrody Fundacji im. Kościelskich (1975), Międzynarodowej Nagrody Neustadt w dziedzinie literatury (2004) i Nagrody Księżnej Asturii (2017), w latach 1973–1983 członek Związku Literatów Polskich, od 1979 członek Polskiego PEN Clubu, od 2006 członek Polskiej Akademii Umiejętności; nauczyciel akademicki, tłumacz literacki.

Syn Laryssy Mitzner (pseud. Barbara Gordon, 1918-1987), autorki powieści sensacyjnych i utworów dla dzieci oraz Zbigniewa Mitznera (1910-1968, pseud. Jan Szeląg), publicysty i dziennikarza.

Ukończył studia na Wydziale Wiedzy o Teatrze Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie. Pracował w działach literackich teatrów: Teatru Powszechnego w Warszawie, Teatru im. S. Jaracza w Łodzi i in. W latach 1981-1989 należał do kierownictwa niezależnego wydawnictwa „Krąg”. Od 1983 do 1997 r. współredaktor „Karty”. W latach 1993–1999 dyrektor ośrodka kultury „Koło Podkowy”. Od 1999 wykładowca Uniwersytetu Kard. Stefana Wyszyńskiego w Warszawie (m.in. prodziekan Wydziału Nauk Humanistycznych w latach 2000-2005). Obecnie zastępca redaktora naczelnego miesięcznika „Nowaja Polsza”. Współpracuje m.in. z „Dialogiem”, „Podkowiańskim Magazynem Kulturalnym”, „Zeszytami Literackimi”, „Tekstualiami”, „Nigdy Więcej”.
W 2005 został odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi[2], zaś w 2009 przez prezydenta Lecha Kaczyńskiego za wybitne zasługi w działalności dydaktycznej, za osiągnięcia w pracy w redakcji miesięcznika „Nowaja Polsza” Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[3][4]. Redaktor serii Biblioteka Zapomnianych Poetów, ukazującej się od 2012 roku nakładem Ośrodka „Brama Grodzka-Teatr NN” w Lublinie.

Laureat Nagrody Literackiej Fundacji Kultury (2000).

Laureat Nagrody Poetyckiej im. Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego – Orfeusz za tom pt. Siostra

Mieszka w Warszawie.

By zachęcić Was do uprawiania sportu, dziś w „Śniadaniu z Mistrzem” kolejny mistrz Polski, tym razem w snowboardzie alpejskim – Łukasz Hoły! Oprócz mistrza Polski ma na koncie wygraną w najbardziej zwariowanych zawodach w Polsce- „Redbull -zjazd na kreche”

Piotr Pytlakowski jest polskim dziennikarzem śledczym, od ponad dwudziestu lat publikującym na łamach tygodnika „Polityka”, a także scenarzystą i autorem kilku książek. W centrum jego zainteresowań znajdują się tematy związane z polską mafią, środowiskiem przestępczym i działaniem służb. Wspólnie z Sylwestrem Latkowskim napisał m.in. książki „Biuro tajnych spraw. Kulisy Centralnego Biura Śledczego” oraz „Wszystkie ręce umyte. Sprawa Barbary Blidy”, ponadto jest współautorem lub autorem takich publikacji jak „Nowy alfabet mafii”, „Mój agent Masa”, oraz wydanej w 2017 roku fascynującej autobiograficznej powieści „Wspomnienia konduktora wagonów sypialnych”.
Piotr Pytlakowski przyszedł na świat w 1951 roku w Warszawie. Z wykształcenia jest politologiem – ukończył studium nauk politycznych w Instytucie Dziennikarstwa Uniwersytetu Warszawskiego. Wcześniej, po maturze, bez powodzenia próbował dostać się na studia socjologiczne. Parał się wówczas różnych zajęć – pracował w wydawnictwie, w teatrze, w szpitalu jako sanitariusz, aż w końcu skończył jako konduktor w wagonach sypialnianych. Jego pięcioletnia praca na tym stanowisku zainspirowała go do napisania powieści „Wspomnienia konduktora wagonów sypialnych”.
Mimo że lubił tę pracę, jego rodzice – oboje dziennikarze Polskiego Radia – nie tak wyobrażali sobie karierę syna. Z ich pomocą Pytlakowski dostał się do studium dziennikarskiego. Po jego ukończeniu w 1982 nie mógł jednak pracować w zawodzie, więc znowu musiał szukać zatrudnienia w innych branżach. Był m.in. kaowcem na warszawskich Bielanach, prowadził też lokalną żoliborska ligę piłkarską. Potem pracował w prasie: w „Nowej Wsi”, „Gazecie Wyborczej”, „Życiu Warszawy”, „Życiu” i „Przeglądzie Tygodniowym. W 1997 roku nawiązał współpracę z „Polityką” i należy do jej redakcji do dziś. W 1999 roku otrzymał prestiżową nagrodę Grand Press w kategorii dziennikarstwa śledczego.
W swojej pracy zajmuje się głównie dziennikarstwem śledczym. Przeprowadzał wywiady z wieloma przedstawicielami przestępczego światka. Jest m.in. współautorem książki „Alfabet mafii”, która powstała jako konsekwencja pracy nad serialem dokumentalnym pod tym samym tytułem. Bohaterami rozmów Pytlakowskiego i Ewy Ornackiej byli m.in. „Słowik”, „Pershing” oraz „Masa”.
W kolejnych latach Piotr Pytlakowski brał udział w realizacji kilku seriali kryminalnych opartych na prawdziwych wydarzeniach – pisał scenariusz do serialu „Odwróceni” i filmu „Świadek koronny”. Wspólnie z Sylwestrem Latkowskim wyreżyserował też filmy dokumentalne „Ścigany” i „Wszystkie ręce umyte. Sprawa Barbary Blidy”. Z Latkowskim napisał też kilka książek o polskiej scenie kryminalnej: „Olewnik. Śmierć za 300 tysięcy”, „Wszystkie ręce umyte. Sprawa Barbary Blidy”, „Agent Tomasz i Inni. Przykrywkowcy”, „Biuro tajnych spraw. Kulisy Centralnego Biura Śledczego” czy też „Koronny nr 1. Pseudonim Masa”. Do innych jego publikacji, w których Pytlakowski przedstawia sylwetki ważnych postaci polskiej mafii, należą też „Królowa mafii” i „Mój agent Masa”.