Reporter, pisarz i analityk specjalizujący się w sprawach Europy Środkowej i Wschodniej. Autor książek: Granice marzeń. O państwach nieuznawanych, Życie i śmierć na Drodze Umarłych, Przez dziki Wschód oraz Wymazana granica. Śladami II Rzeczpospolitej. Dwukrotnie wyróżniony Nagrodą Magellana dla autora najlepszej książki reportażowej, laureat Kryształowej Karty Polskiego Reportażu. Pomysłodawca i współscenarzysta pełnometrażowego filmu dokumentalnego Cienie Imperium. Laureat stypendium twórczego Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, członek prestiżowego amerykańskiego The Explorers Club. Relacjonował konflikty zbrojne na Donbasie, w Kurdystanie i Górskim Karabachu. Jest także autorem publikacji naukowych oraz analitycznych z zakresu prawa międzynarodowego oraz stosunków międzynarodowych.

Profesor zwyczajny Uniwersytetu Warszawskiego, teolog, historyk, antropolog kultury, profesor nauk humanistycznych. Były jezuita.Od lat zaangażowany w dialog z innymi religiami i z niewierzącymi, jest twórcą Centrum Kultury i Dialogu, a także rzecznikiem dialogu między religiami Wschodu i Zachodu. Interesuje go miejsce religii we współczesnej kulturze, dialog międzyreligijny i możliwość przezwyciężania konfliktów religijnych, kulturowych i cywilizacyjnych.

Kulturoznawca, antropolog widowisk; profesor w Zakładzie Teatru i Widowisk Instytutu Kultury Polskiej. Profesor nauk humanistycznych. Należy do wielu gremiów naukowych, m.in.  International School of Theatre Anthropology, Członek Polskiego Towarzystwa Badań Teatralnych, Polskiego Towarzystwa Historyków Teatru. Członek rad naukowych, programowych, redakcyjnych i wydawniczych  wielu periodyków. Był także profesorem na Wydziale Slawistyki i dyrektorem Ośrodka Kultury Polskiej na paryskiej Sorbonie. Wieloletni pracownik Wydziału Wiedzy o Teatrze w Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie. Wieloletni kierownik grantu Narodowego Programu Rozwoju Humanistyki . Autor licznych książek i publikacji naukowych.

Lekarz. Kardiochirurg. Profesor nauk medycznych. Były minister zdrowia. Był uczestnikiem pierwszej udanej transplantacji serca w zespole Zbigniewa Religi. Dyrektor Śląskiego Centrum Chorób Serca, był prezesem Polskiego Towarzystwa Transplantacyjnego, a także krajowym konsultantem z zakresu kardiochirurgii. Zajmuje się transplantologią serca i płuc. Jako pierwszy w Polsce wykonał transplantację płuca. Jest członkiem Polskiej Akademii Umiejętności, piastował stanowiska w Komitecie Nauk Klinicznych Polskiej Akademii Nauk, Polskim Towarzystwie Kardiologicznym, Europejskim Towarzystwie Kardio-Torakochirurgicznym. Redaktor wielu czasopism naukowych. Odznaczony m.in. Krzyżem Komandorskim, a także Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Orderem Uśmiechu i wieloma innymi medalami, nagrodami i wyróżnieniami.

Absolwent historii sztuki, Krajowej Szkoły Administracji Publicznej oraz Integracji Europejskiej. Politolog. Muzeolog. Wydawca. Publicysta. Był pracownikiem administracji samorządowej oraz gremiów eksperckich. Były dyrektor Muzeum w Gliwicach, Muzeum Śląskiego w Katowicach, Muzeum Górnośląskiego w Bytomiu, Muzeum Ziemi Śląskiej w czeskiej Opavie. Prowadzi Wydawnictwo „Azory”. Autor wielu publikacji, artykułów. Niedawno ukazała się książka Jego autorstwa pt. Puste krzesła: historie Żydów ze Śląska. Laureat licznych konkursów i nagród.

Profesor. Historyk literatury romantycznej, dziennikarz, eseista oraz tłumacz z języka francuskiego. Od 1984 roku mieszka w Paryżu, gdzie pracował m.in. w Radio France International. Wcześniej pracował w Radio Wolna Europa. Publikował eseje w „Rzeczpospolitej” i „Gazecie Wyborczej”. W cyklu „Paryskie pasaże” profesor Rutkowski oprowadza nas po stolicy Francji, widzianej okiem historyka literatury.

Opozycjonista w okresie PRL. W latach 80-tych współautor cotygodniowych „spotkań czwartkowych”, w ramach Duszpasterstwa Ludzi Pracy w Gliwicach, był także współorganizatorem Dni Kultury Chrześcijańskich w Gliwicach. Był zaangażowany w działalność Śląskiego Klubu Ekologicznego, Ruchu Wolność i Pokój, Komitetu Obywatelskiego przy Lechu Wałęsie. W 1989 roku został pierwszym przewodniczącym  Gliwicko-Zabrzańskiego Komitetu Obywatelskiego „Solidarność”. Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski za działalność opozycyjną, a także Krzyżem Wolności i Solidarności.  Przyjaciel Gustawa Herlinga-Grudzińskiego.

Projektant i architekt, doktor nauk technicznych w zakresie architektury i urbanistyki, publicysta. Opozycjonista w okresie PRL, więzień polityczny. Założyciel i szef Wydawnictwa CDN. Przez dwie dekady współpracownik paryskiej Kultury, publikował jako Maciej Poleski. W 1989 uczestniczył w Konferencji Praw Człowieka w Leningradzie organizowanej przez radzieckich opozycjonistów. Jako doradca prezydenta Lecha Wałęsy zasiadał w Radzie ds. Stosunków Polsko-Żydowskich oraz kierował Zespołem ds. Reformy Administracji Publicznej. Był doradcą w rządzie Jana Olszewskiego, w Sejmie przewodniczył Komisji Spraw Zagranicznych. Felietonista we „Wprost” i „Uważam Rze”. Odznaczony Orderem Orła Białego.

Reporter, redaktor, specjalizuje się w problematyce Europy Wschodniej i Górnego Śląska. Współpracuje m.in. z „Tygodnikiem Powszechnym”, „Polityką”, „Dziennikiem Gazetą Prawną”. Wieloletni sekretarz redakcji dwumiesięcznika „Nowa Europa Wschodnia”. Autor książki reporterskiej Królowie strzelców. Piłka w cieniu imperium o związkach sportu i polityki w Europie Wschodniej, a także powieści Kajś. Opowieść o Górnym Śląsku. Pochodzi z Gliwic.