Julian Kwiek. Historyk, doktor habilitowany nauk humanistycznych, profesor w Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica w Krakowie na Wydziale Humanistycznym w Katedrze Studiów nad Kulturą i Badań Ery Cyfrowej. Jest autorem m.in. książki pt. Nie chcemy Żydów u siebie. Przejawy wrogości wobec Żydów w latach 1944-1947.

Kulturoznawczyni, pisarka, publicystka i tłumaczka literatury szwedzkiej. Autorka powieści „Własne miejsca”, „Rówieśniczki”, „Ostatnia powieść Marcela” oraz pomysłodawczyni i współautorka antologii rozmów o czytelnictwie „Szwecja czyta. Polska czyta”. Jej książka „Moraliści. Jak Szwedzi uczą się na błędach i inne historie” to zbiór reportaży o współczesnej Szwecji, który znalazł się m.in. na liście pięciu najlepszych reportaży roku 2017 „Tygodnika Powszechnego”. Jest autorką bestsellerowych reportaży „Samotny jak Szwed? O ludziach Północy, którzy lubią bywać sami” i książki „Sztokholm. Miasto, które tętni ciszą”. Przez kilka lat była dyrektorką Instytutu Polskiego w Sztokholmie. Felietonistka „Krytyki Politycznej”, współpracuje z „Gazetą Wyborczą” i „Polityką”, prowadzi zajęcia na temat kultury polskiej na Uniwersytecie Sztokholmskim.

Absolwent Szkoły z Charakterem w Gliwicach. Zajmował się prawem, wędrowaniem, krupierstwem, tłumaczeniami. Od ponad dekady wydawca. Wraz z żoną założył i prowadzi Wydawnictwo „Element”, propagujące nowoczesną edukację poprzez m.in. książki Kena Robinsona, Arno i Andre Sterna czy Marka Kaczmarzyka.

Urzędnik państwowy. Historyk. Był oficerem Urzędu Ochrony Państwa, sekretarzem programu dla zagranicy Polskiego Radia, dyrektorem programowym z Centrum Stosunków Międzynarodowych.  Dyrektorował w Centrum Stosunków Międzynarodowych, a także w Rządowym Centrum Bezpieczeństwa. Dwukrotnie piastował urząd wiceministra w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji. Zajmuje się działalnością doradczą i publicystyką. Zasiada w Radzie Programowej Instytutu Bronisława Komorowskiego.

Polsko-szwedzki dziennikarz i pisarz. Wyemigrował do Szwecji w 1969 roku. Roznosił przesyłki, był salowym w szpitalu, operatorem dźwigu na budowie. Studiował historię idei. Jego dziennikarstwo zaczęło się od „Solidarności” – w 1981 roku wrócił do Polski z zamówieniami od kilku redakcji. W stanie wojennym jako kierowca ciężarówki przyjeżdżał z pomocą, a przy okazji zbierał materiały, które publikował w Szwecji pod pseudonimem Zaremba.
Dziś jest wybitnym publicystą największego szwedzkiego dziennika „Dagens Nyheter”.  W 1997 roku nagłośnił sprawę przymusowych sterylizacji, które państwo szwedzkie przeprowadziło w latach 1935–1976 na tysiącach „niepożądanych” obywateli. Skutkiem tych tekstów było wypłacenie ofiarom przymusowych sterylizacji odszkodowania. Jego publikacje wywołały burzliwą debatę na temat podobnych procederów także w innych krajach skandynawskich, Szwajcarii, USA.
Za swe artykuły otrzymał wiele nagród, m.in. kilkakrotnie Nagrodę Akademii Szwedzkiej, Wielką Nagrodę Dziennikarską (za cykl reportaży Polski hydraulik – po polsku 2008, wyd. Czarne) i  Złote Pióro Klubu Publicystów. Najstarszy w Szwecji Wydział Prawa Uniwersytetu w Lund przyznał mu tytuł doktora honoris causa. Był członkiem, a potem przewodniczącym jury nagrody im. Ryszarda Kapuścińskiego za reportaż literacki.

Historyk kultury, literat, etnograf, tłumacz prozy słowackiej i czeskiej. Pracował w Muzeum Tatrzańskim w Zakopanem i Muzeum w Nowym Sączu. Był organizatorem karpackich konkursów sztuki ludowej. Wieloletni współpracownik pisma Instytutu Sztuki PAN „Polska Sztuka Ludowa”, wykładowca Collegium Civitas. Jest autorem nowego tłumaczenia Losów dobrego żołnierza Szwejka czasu wojny światowej Jarosłava Haška. Laureat Nagrody im. ks. Prof. Bolesława Kumora, Nagrody im. Romana Reinfussa oraz Nagrody im. księdza Józefa Tischnera. Autor wielu książek i opracowań.

Poeta, pisarz, literaturoznawca. Autor kilkunastu książek poetyckich i prozatorskich. Jego wiersze ukazywały się w czasopismach polskich – brulion, Twórczość, Dialog – a także amerykańskich. Książka prozatorska pt. Do szpiku kości  została w 2014 roku nominowana do Nagrody Literackiej Gdynia. Prowadzi bloga Archiwum Literackie oraz fanpage Do szpiku kości. Jest doktorem habilitowanym, profesorem Uniwersytetu Jana Kochanowskiego w Kielcach. Zajmuje się m.in. sztuką awangardową, biografiami futurystycznych twórców, a także kulturą i literaturą popularną.

Właściwie Włodzimierz Sokołowski. W młodości interesował się ekstremizmem lewicowym i sam sympatyzował z ruchami trockistowskimi. Studiował prawo na Uniwersytecie Jagiellońskim , a następnie Uniwersytecie Warszawskim. W 1982 roku ukończył Ośrodek Kształcenia Kadr Wywiadowczych jako jeden z prymusów. Był oficerem wywiadu PRL i RP, działającym przez 26 lat pod przybraną tożsamością. W 1990 roku został pozytywnie zweryfikowany.
W 1982 roku skierowany do wydziału tak zwanej „dywersji”, najważniejszego wówczas i największego wydziału polskiego wywiadu. Za granicą spędził kilkanaście lat. Przeszedł przeszkolenie w CIA. Realizował zadania na Wschodzie, Azji, Bliskim Wschodzie, Afryce i Europie. Odbył około 140 misji w blisko 50 krajach. Zna biegle kilka języków. Jest postacią dobrze znaną w międzynarodowym środowisku oficerów służb specjalnych. Odszedł w 2007 roku na własną prośbę ze służby w wywiadzie w stopniu pułkownika.
Odznaczony i wyróżniany przez prezydentów i premierów RP, szefów zaprzyjaźnionych służb wywiadowczych oraz Legią Zasługi przez prezydenta Baracka Obamę. Autor książek: Nielegalni, Niewierni, Nieśmiertelni, Niepokorni, Zamęt, Odwet, Christine. Powieść o Krystynie Skarbek.

Aktor, pisarz. W latach 50-tych aktor Teatru Powszechnego w Warszawie, potem warszawskiego Teatru Narodowego oraz Teatru Komedia w Warszawie. W roku 1973, za współudział w morderstwie, skazany został na 25 lat więzienia. W więzieniu napisał powieść „Zbrodnia i…” wydaną pod pseudonimem Jerzy Trębicki. Olbrzymi sukces tej książki był m.in. powodem wcześniejszego zwolnienia Nasierowskiego z więzienia (porównywano go często z Jeanem Genetem). Od tego czasu wydał jeszcze kilka powieści, większość o charakterze autobiograficznym. W latach 90-tych należał do zespołu Teatru im. Solskiego w Tarnowie.

Dziennikarz, popularyzator historii, bloger. Współpracownik portalu historycznego Histmag.org i czasopisma „Focus Historia”. Interesuje się między innymi historią kobiet oraz genealogią. Autor książek: „Kobiety króla Kazimierza III Wielkiego” oraz „Kochanki, bastardzi, oszuści. Nieprawe łoża królów Polski: XVI–XVIII wiek”, a także „Zapomniani artyści II Rzeczpospolitej” i „Zagadka Iny Benity. AK-torzy kontra kolaboranci”.